Özlem Paker’in Ritim adlı serisinin ilham kaynağı “varoluş ve dönüşüm” olguları. Ritim 5, 6, 7, 8, ve 9 eserleri bu seri dahilinde ortaya çıkmış. Varoluşun temeli olan ritim ve devinim, yapıtlarında renk, ışık ve gölge olarak vücut bulmuş.
Eserlerinde evrende hiçbir şeyin yok olmadığı ve ancak başka bir forma evirildiği düşüncesinden yola çıkarak sonsuzluğu vurguluyor. “Kırılmalar, eksilmeler ve soluklaşmalar, aslında yok oluşu değil, dönüşümü işaret ediyorlar”, diye ifade ediyor Paker. Bu kavram birçok diğer çalışmasının da esin kaynağı.
Ritim serisi başından itibaren kendi başına bir bütün oluşturmak üzere tasarlanmış. 5 adet işin oluşturduğu bir başlangıç ve son var. Yan yana bakıldığında eserlerin oluşturdukları dönüşüm daha iyi algılanıyor. Fakat sonradan Paker eserlerin bireysel olarak da anlamlı olduklarına karar vermiş ve tek tek veya 2’li, 3’lü olarak sergilenebileceklerini düşünmüş. Bu sebeple Art50’de eserlerini hem tek tek, hem de hepsini birden alabilme opsiyonununu sunuyor.
“Dünyaya daha spiritüel bir yaklaşımla bakabilsek, burası daha yaşanabilir bir yer olurdu,” diye belirtiyor Paker. Gündelik hayatın ve içinde yaşadığımız sistemin dayatmalarının bize ne olduğumuzu, ne için hayata geldiğimizi ve sonsuz evren içindeki konumumuzu çoğunlukla unutturduğuna değiniyor.
“Yeryüzüne yukarıdan bakabilsek, ne kadar küçük ve geçici olduğumuz gerçeğiyle yüzleşeceğiz. Bu da yaşamın döngüsü gerçeğini daha çabuk özümsememiz ve gerçekten önemli olan şeylere odaklanmamız demektir. Ekolojik denge, her tür canlıya sevgi – saygı, bireysel olarak kendimizin en iyisini gerçekleştirmek gibi,” şeklinde açıklıyor düşüncelerini. Ve sanatçı olarak misyonunu da bu çerçevede belirliyor: “olabildiğince kendi algılarımdan yola çıkarak, varoluşu ve sonrasını vurgulayarak”.